Categorie: Vanlife
-
Tradklimmen in de Dolomieten met Mountain Network
Op de zondag voor aanvang van de trad-multipitch cursus in de Dolomieten zit ik voor mijn camperbusje te wachten op mijn medecursisten. Mijn benen zijn moe van de lange wandeling die ik net heb gemaakt en mijn huid is rood en verhit van het urenlange lopen in de zon. Genietend van de stilte kijk ik…
-
You can go your own way
We hebben allemaal wel van die liedjes die hele sterke herinneringen oproepen. Een van deze liedjes is voor mij ‘You can go your own way’ van Fleetwood Mac. Elke keer als dit liedje voorbijkomt zit ik weer in mijn oude oranje Transporter, rijdend op de A32 richting Meppel. Onderweg naar de afspraak bij de notaris…
-
Op ontdekkingsreis in Catalonië
De deur van mijn camperbusje rammelt vertrouwd als ik hem openschuif op de afgelegen parkeerplaats bij Panta de Margalef. Pim ligt nog te slapen in het zanderige bed. De pruttelende koffie op het fornuisje verspreid een heerlijke geur door mijn kleine paleisje op wielen. In Margalef, één van de populairste klimgebieden van Catalonië, mag je…
-
Alleen op pad
Daar zit ik dan, met een gescheurde wandelbroek, een geblutst ego en een -zo te voelen- ernstig blauw achterste. Frodo, die ik op de arm heb, likt enthousiast mijn gezicht terwijl ik me overgeef aan een almaar heftiger wordende lachbui. Als ik weer enigszins op adem ben gekomen van mijn lachstuip (nog best een uitdaging…
-
Kom op, we zijn beter dan dat
Ik kijk altijd minzaam en enigszins medelijdend naar nieuwsitems over voetbal. Vanochtend weer: bij amateur wedstrijden in de jeugdklasse, zijn er beveiligers nodig om de veiligheid van de (in dit geval jonge-) scheidsrechters te waarborgen. De supportende ouders willen namelijk nog wel eens een kindscheidsrechter in elkaar trappen. Daarnaast is racisme op de tribunes een…
-
Koffie, spleetklimmen en een rochelende bus
Morrend doe ik mijn ogen open en steek ik mijn hoofd uit mijn dikke donzen slaapzak. Mijn adem vormt wolkjes en op het raam van mijn camperbusje zie ik kleine ijskristallen. Even overweeg ik om te blijven liggen in mijn warme coconnetje, maar zoals elke ochtend begint mijn brein meteen te schreeuwen om cafeïne. …
-
Ja maar, dat is een meisje!
‘Ja maar, dat is een meisje!’ Bam. Weg focus. Mijn hand glipt van het messcherpe randje dat ik probeer vast te houden en met een schreeuw van frustratie zeil ik zo’n acht meter naar beneden voordat het touw zich straktrekt en mijn val breekt. Met opeengeklemde kaken staar ik naar de rots voor me. Ik…
Woorden uit het Noorden 