-
Tradklimmen in de Dolomieten met Mountain Network
Op de zondag voor aanvang van de trad-multipitch cursus in de Dolomieten zit ik voor mijn camperbusje te wachten op mijn medecursisten. Mijn benen zijn moe van de lange wandeling die ik net heb gemaakt en mijn huid is rood en verhit van het urenlange lopen in de zon. Genietend van de stilte kijk ik […]
-
You can go your own way
We hebben allemaal wel van die liedjes die hele sterke herinneringen oproepen. Een van deze liedjes is voor mij ‘You can go your own way’ van Fleetwood Mac. Elke keer als dit liedje voorbijkomt zit ik weer in mijn oude oranje Transporter, rijdend op de A32 richting Meppel. Onderweg naar de afspraak bij de notaris […]
-
Op ontdekkingsreis in Catalonië
De deur van mijn camperbusje rammelt vertrouwd als ik hem openschuif op de afgelegen parkeerplaats bij Panta de Margalef. Pim ligt nog te slapen in het zanderige bed. De pruttelende koffie op het fornuisje verspreid een heerlijke geur door mijn kleine paleisje op wielen. In Margalef, één van de populairste klimgebieden van Catalonië, mag je […]
-
Dagboek van een ADDer #2: de afterklimtripkater
Twee dagen geleden ben ik teruggekomen van een klimtrip naar de Dolomieten. Voor het eerst in een lange tijd voelde ik me weer rustig. Sterk. Mijn overbelaste brein gekalmeerd door de ruige pieken om me heen. De bergen zijn mijn heroïne, de rotsen onder mijn vingers mijn medicijn. Zoals altijd laden de bergen me op […]
-
Wat zou je mee willen geven?
Wat zou je mee willen geven aan mede AD(H)Ders? Die vraag stelde Jasper Buitenhuis mij aan het einde van de podcast die we aan het opnemen waren over ‘succesvol leven met ADD’ (verschijnt binnenkort). Wanhopig zocht ik naar iets samenhangends in de dichte mist die opkwam in mijn hoofd. Aan de andere kant van het […]
-
Climb that goddamn mountain
‘Wat wil je later worden?’ Als ik vroeger deze vraag kreeg antwoordde ik steevast dat ik bergbeklimmer wilde worden. Of zwerver. Of eigenlijk een rondzwervende bergbeklimmer. Dit leverde zonder uitzondering verbaasde blikken op. Van mijn familie, maar vooral van mijn leraren op school. Want bergbeklimmen was toch geen baan? Hoe ging ik dan aan geld […]
-
Alleen op pad
Daar zit ik dan, met een gescheurde wandelbroek, een geblutst ego en een -zo te voelen- ernstig blauw achterste. Frodo, die ik op de arm heb, likt enthousiast mijn gezicht terwijl ik me overgeef aan een almaar heftiger wordende lachbui. Als ik weer enigszins op adem ben gekomen van mijn lachstuip (nog best een uitdaging […]
-
Dagboek van een ADDer
Het is weer zo’n dag: vanaf het moment dat ik wakker werd is het een enorme chaos in mijn hoofd. Dromen, ideeën en gedachten buitelen over elkaar heen en schreeuwen om aandacht en energie. Het interieur van mijn kleine huisje weerspiegelt de warboel in mijn hoofd. De keuken staat vol met afwas en 10 kilo […]
-
Een stap terug om vooruit te kunnen
Zoals velen van jullie ondertussen weten wonen Pim en ik klein, heel erg klein. Op zo’n 25 vierkante meter om precies te zijn. Wie nu een schattige tiny house voor zich ziet, ergens op een idyllische locatie omringd door biologische moestuinen, bossen en weilanden moet ik helaas uit de droom helpen. Ons kleine huurstudiootje bevindt […]
-
Wonen op 25 m2 in tijden van corona
Begin dit jaar schreef ik over vrijheid. Over klein wonen en groots leven. Over het vaarwel zeggen van zekerheden om meer te kunnen reizen. We verkochten ons huis in Havelte, Pim zou na de zomervakantie stoppen met zijn baan als leraar en een klein studiootje op Terschelling zou gaan fungeren als thuisbasis. Een veilige haven […]
Woorden uit het Noorden 